İLaç..

Bi insan baLLı suyLa iyiLeşir mi?? İyiLeşmez bence ya.. Ne o öyLe.. Bi kupa suyun içine on kiLo baL konmuş, rengi biLdiğin kahverengi oLmuş.. Ama 5 dakika içinde iyiLeştirebiLiyo işde hastaLıktan konuşamayan insanı.. Anneannenizin yanınıza geLip "bak kızım ne getirdim" demesi.. "nane-Limon mu anneanne ne o?" dediğinzde "yatarken onu da yaparm, sıcak suya baL koydm bak, iyi geLir bence.." demesi.. Yüzünden merak akan bu insana güLümsemekten başka bişiy yapamayıp "sağoL anneannem beniiiiimm.." demeniz.. Dayanamayıp "tatLı kuzum benim.. güzeL kızım.." diye sevmeye başLaması.. (: İyiLeştiren bu sanırım insanı.. BeLki her gün en az bi kere kızdığınız, ama hiçbişi diyemediğiniz, sorna gidip boynuna sarıLdığınız bi insan meseLa.. (:

Yanınıza oLan, kaLbinizde oLanLar.. HastaLıktan titriyoken, bi sözLeriyLe kaLbinizi ısıtan biri meseLa.. "AngeL of Mine" diyebiLiceğiniz beyazLıktaki biri.. (: "Seviyorm" dediğinzde yanLış anLamayan, üstüne üstlük yanLış anLaşıLmaktan deLi gibi korkan biri.. İnsanLarı tanımış, ama onLar gibi oLmamış biri.. Bitaneniz.. (: Tüm beyazLığınızı ona ayırdığınız, en masum sevginizi verdiğiniz biri.. (:

Derste yüzünüzdeki acıyı görüp, bişiy demeden suyunuzu çaLkaLamaya başLıyan biri, tüm fizik biLgsini kuLLanarak sürtünme enerjisinin ısı enerjisine dönüştürmeye çaLışan.. "İşte fen Lisesi farkı" dediğinz biri.. :p

Biraz suskunLaştığınızı farkettiği an, uzakta oLmanıza rağmen önce merakından bıktığınızı biLdiği için bişey demeye çekinen, sorna yüzünüzü görünce "iyi misin?" diye merakLa soran biri.. (:

Ne kadar konuşamasanız da bu ara, sevgisini hep hissettiğinz, her başınız sıkıştığında gidebiLiceğinizi biLdiğiniz, bi bakışıyLa tüm merakını aktarabiLen, "iyi misin sen?" gibi, asLında soğuk bi soruyLa kaLbinizi ısıtabiLen biri.. (:

Bu sırada mp3ünüzLe uğraşıp "şarkıLarın gzeLLeşmiş" diye moraL veren biri.. :p

"Arada bi merak et yaaa.." dediğinizde, tüm masumLuğuyLa size bakan, kıyamayan, "iyi ki var.. o oLmasaydı naapardm ki.." diye düşünmenize neden oLan, tabi bu sırada maaLesef yumuşamanıza yoL açan biri.. :p Sorna tüm samimiyetinizLe yanına oturp, ona sarıLabiLiceğiniz, sırnaşabiLiceğiniz, nazınızı geçirebiLdiğiniz.. Kedisi oLabiLiceğiniz.. :p Ne biLiyim işde.. AnLatıLmıycak mükemmeLLkte biri.. (:

Sırf işte sizi düşünmesin bütün gün diye, okuLdan geLince teLefon etmediğiniz biri.. "Eve geLince aşağıya uğramasa bari, üzüLmesin.." diye düşünebiLiceğinz, naz yaparak benciLce davranmak istemediniz biri.. (:

Hasta oLduğunuzu biLmedkLeri haLde, hisseden, mesaj yağmuruna tutan, uyuduğunuz için cevp veremediğinizde küfrü basan biriLeri.. :p
*
İLetinizi görüp "geçmiş oLsn canım.." diye Lafa giren, uzun zamandr konuşmadığınız, önce mutLu oLduğunuz, sornadan "nooLuuur evet deeeeeeee.." diye bıktıran biri.. xD

İLaç işde bu ki.. Daha anLatmaya ne gerek var.. (: HaLa hasta da oLsam, iyiLeştim ki.. (:

Konuşmak..

Bazen keserdim, biçerdim, yakardım, giderdim.. BeLLi ki sorun bu.. Hem de yanardım, dönerdim, gün oLurdu sönerdim, sabit kaLsam oLur mu? Zaten yıprandım, yırtardım, gerekirse bağLardım ama hep geç oLurdu.. Şimdi duruLdum, sana inanır dururdum, bir de seni başıma taç yapardım..

*

Ben seni dinLemedim, sen beni anLamadın..

Cevapsız soruLarın, boynumda koLLarın, aL senin oLsun..

Sen beni yenemedin çünkü ben senLe oynamadım..

Kurnaz oyunLarın, çıkmaz bu yoLLarın, aL senin oLsun..

*

Çünkü güzeLdin, üzerdin, etrafta dönerdin, ama gitmen koLaydı.. Düşününce geçerdim, bir oh çekerdim, nasıLsa tek kişiLik bir oyun bu..

Zaten yıprandım, yırtardım, gerekirse bağLardım ama hep geç oLurdu.. Sonra yorardım, sorardım "sorun ne?".. Benim de akLım var, doLanan peşinde..

*

Sen beni dinLemedin, ben seni anLamadım..

Cevapsız soruLarın, boynumda koLLarın, aL senin oLsun..

Sen beni yenemedin çünkü ben senLe oynamadım..

Kurnaz oyunLarın, çıkmaz bu yoLLarın, aL senin oLsun..

*

Dersin "bugün"

Her gün ayrı..

Dersin "bugün"

Her gün aynı..

**Yasemin Mori

Oyun..

Gene aynı kapıdan içeri girdi, aynı şekiLde.. Uzun zamandır hiçbi farkLıLık yoktu bu rutinde.. Ama bu sefer öncesi daha karışıktı.. NooLmuştu?? HatrLamıyodu.. Sanki o andan öncesi yoktu.. Direkt o kapı.. Ve o yer..
Her sabah aynı şeyLer oLurdu asLında.. "Günaydın" "Günaydıııınn.." "Kaçta yattın?? Aa ben de.." Bu sefer biraz farkLı gibiydi ama.. Ebedi bi uyku hakimdi beynine, tam aLgıLayamıyodu çevrede oLan biteni biLe.. BazıLarı seLam veriyodu.. Geçti yanLarından, her zamanki yerine her zamanki şekiLde oturdu.. Ve başı istemsiz oLarak masaya düştü.. Uykuya yenik düşmüştü.. Ve az önce kendi işiyLe uğraşan biçok insan, etrafına topLandı birden.. GözLeri uykuyLa beraber kapanmasına rağmen onLarı görebiLiyodu.. BazıLarının kendi araLarında fısıLdaşmaLarı hariç herkesteki ebedi sessizLiği görüyordu.. Yadırgadı önce, sorna hepsinin gözLerinden yaşLar süzüLmeye başLadı.. Daha nooLduunu anLayamamıştı, ama o da bi anda ağLamaya başLadı.. Bu araLar çok sık boşanıyodu zaten gözLerinden yaşLar, ama bu bi garipti.. TopLu bi ağıt gibi.. Birden konuşmaya başLadı.. Bi yandan makyajından doLayı gözünü büyük bi yapayLıkLa siLenLer, bi yandan saLya sümük ağLayanLar.. Bu farkLıLığı daha önce de farketmişti asLında, ama hepsini bu kadar sevdiğinin farkında değiLdi daha önce.. BişiyLer payLaşmanın güzeLLiği sanırım, gözyaşLarını payLaşıyoLardı..!!
Ve anLatmaya çaLıştı.. Hüznünün, asLında mutLuLuğunun nedenini.. Bütün gece tek damLa uykunun gözüne girmemesinin nedenini.. Ama hayır, bunu anLatmıyodu.. O kadar basit şeyLer anLatıyodu ki, durumLa aLakası oLmayan şeyLer.. O biLe şaşırmıştı.. Ama hepsi anLıyodu..!! Garip bi şekiLde, ağzından döküLen keLimeLere şifre muameLesi yapıyoLardı.. Birden, hepsi bir ağızdan yorum yapmaya başLadıLar, bunca zaman sabırLa dinLiyen ağızLar.. KonuşuyoLardı, ama o ne dedikLerini tam seçemiyodu.. Giderek şiddetLendi ses.. Beyninin içinde çınLayan bişeye dönüştü.. AnLam veremiyodu, ve o anLamLandıramadıkça daha da rahatsız ediyodu ses, artarak geLiyodu kuLağına.. Her ne kadar bu sesten bu kadar rahatsız oLduysa da, huzur verici bişiy vardı sanki seste, ona uLaşmak istedi bi an.. Sanki o sesin kaynağını buLabiLirse, tüm bu aptaLLıktan, tüm bu aptaLLardan kurtuLabiLicekti.. Ve gözyaşLarı yüzünde dondu kızın.. Artık kararLıydı, kurtuLucaktı burdan..
Onu izLeyen bi çift gözü gördü, güLümsedi, ve kayboLdu küçük kız, yüzündeki kocaman güLümsemeyle birLikte..

Uzandı teLefonuna, bu sefer anında buLamadı teLefonunu.. YatağıyLa komidinin arasında duran iki ayakkabı kutusunun üstünde dururdu her zaman teLefon, ama kutuLardan birinin yeri değiştiği için eLini daha da indirmesi gerekti.. Zaten zihni tam açıLmamıştı, tam aLgıLayamadı biLe asLında, ama eL yordamıyLa buLdu sonunda.. Kapağını açmak için buLmaktan daha büyük çaba sarfetti, eLLeri tutmuyodu yine.. Gücü yoktu sanki.. Ama zihninde çınLıyan sesi duymaktansa, tüm gücünü bu basit iş için harcıyabiLirdi.. TopLadı kendini, açtı kapağı.. Ama haLa gözLerini açamadığının farkına vardı, sonra zor da oLsa tek gözünü açtı.. Ve "erteLe" düğmesine bastı.. "9 dakika sonra tekrar çaLıcaktır" iLetisini gördkten sonra daha bi rahatLadı, koydu kafasını yine yastık oLmayan yatağına.. Biraz daha uyumak için neLer vermezdi asLında.. Zaten uykuyu seven bi insandı sabahLarı, ve şimdi sadece bikaç saatLik uykuyLa (son baktığında 4.17ydi, hatırLıyodu..) hayata başLamak zor oLucaktı onun için.. Bi de pazartesiydi, o günü zor geçirdiğinde haftasonunu hiç göremiycek gibi hissederdi.. Ve bugünkü sahnesinden feragat etti..
Figüran oLduğu oyunLar onun için önemLi değiLdi zaten, diğerLerinin oyuncuLuğunu takdir etmesiyLe ne kadar mutLu oLabiLirdi ki? Nası oLsa o sahnede hiçbi zaman başroL oLamıycaktı.. Çünkü istemiyodu.. İsteseydi en azından bi yardımcı oyuncuLuk aLırdı, ama kaLitesiz tiyatroLarda şanının duyuLmasını istemiyodu.. İnsanLar oyuncuLuğa değL şana önem verirdi çünkü, ve o kötü anıLmak istemiyodu.. Çünkü kendi sahnesinde, tüm sevdiği, işinin ehLi oyuncuLarLa birLikte oynamaktan hoşLanıyodu.. BeLki büyük bi yer değLdi bu sahne ama, sıcaktı.. Herkesin izLeyip, oyun bitince mırıntıLanmaLarLa evLerine dağıldığı değL, herkesin oyundan sorna seni tebrik ettiği, bazıLarının seninLe sahneye çıkmak için sıcacık tekLifLer sunduğu bi yerdi burası.. Ve mutLuydu orda.. OyuncuLuğa ters miydi yoksa sıcakLık? Hayır ya, niye oLsundu ki.. O mutLuydu hem.. Oyun bittiğinde onu sadece sahnedeki adıyLa değL, gerçek adıyLa çağıranLar da vardı sonuçta.. Ama bugün istemiyodu.. Ne sahneyi, ne kendi ismini.. Bugün tekbaşınaLık istiyodu, zaten bahanesi de vardı, hastaydı.. Akşam uyuyamamasını bunu bağLıyabiLirdi rahatLıkLa.. BeLki bu sefer "ne zorun vardı da geç yattın" diyen biriLeri oLmazdı.. BeLki.. Ve üstüne bişeyLer geçirip, hocasının odasına gitti; o sıcacık, ama hep çekindiği hocasının.. Evet, kuListe kaLıyordu.. Yoksa roLüne adapte oLamıycağından çekinirdi hep, orası güzeLdi bu yüzden.. Ve kuListe rahattı, çoğu zaman roLünü ezber etse de, kendisi oLabiLiceği bi yerdi.. Ve iznini aLdı, anLardı zaten hocası düzgün roL yaptıktan sonra.. Evet, oyuncuLuğun güzeL yanı buydu sanırım.. İşinin ehLiLeri hep kendini insan sarrafı sanarLar, ama sen de iyiysen işinde, onLarın sarrafLıkLarına gerek yoktur..
Neyse.. ÖyLe başLamıştı işte onun da günü.. Ne kadar önemLi benim için, emin değiLm.. Oyuncunun teki işte!!

İnsan..

Hep saçma geLmişti insanLarın yaLan söyLemeLeri.. Saçma da.. Sonuçta oLan bişeyi neden söyLüyemeyesin ki? Yapmaktan utanmadığın bişeyi söyLemekten utanmak en büyük kaLLeşLik değiL mi..? "Ben böyLeym asLında ama kmse beni biLmesn, bn kötüyüm ama iyi sansnLar.. MeLek görüntüm önemLi oLan, şeytanım içimde kaLsın yeter.." demek, şeytanı daha çok besLemez mi?
Şeytanımızı besLemek isterken bi yandan meLek görünmeye devam etmek için takLaLar atmak.. Madem mutLusun şeytanınLa? Karışık bu insanoğLu çok.. :)

Karışık.. Karışıksn.. Karışığım.. Abartiyim mi..? :) Ama karışığız yahu.. Çok hem de.. İnsan oLmanın gereği sanırım bu.. İçin dışın bir oLamazsn sanırım "insan" oLunca.. BeLLi kaLıpLarın vardır çünkü.. "YapmamaLısın.." "Medeni insanLar çataLı soLnda, bıçağı sağında, peçeteyi kçnda.." Çok ayıp bişi dedim di mi.. Cici kızLar böyLe konuşmamaLı.. Kınıyoruz beni..
Aman ne biLiyim.. ÖyLe bişiyLer sanırım.. "İnsanLık gerçekten pamuk ipLiğine bağLıdır.." demiş ALpay Erdem.. :) "Bi anda çıkarsın, anLamazsın biLe ne oLduğunu.. ... İnsanlık gerçekten sınırda.. ALLah beLasını versin.. Çok korkuyorum.." Korkmaz mıyız sınırLardan?? "ELaLem ne der??" diye düşünen bi insan görmediğinz tek bi gününüz oLdu mu? (("Düşünmediğiniz oLdu mu?" demiyorm, çünkü eminim hiçbirimiz düşünmemişizdir, eminim.. ))
ÇevresindekiLerin aynısı oLmadığında, robotLaşmadığında "deLi" diye adLandırıLan insanLar..
Çünkü "insan"Lar zekidir.. En iyisini onLar biLir.. Ve kıstasLarına uyuLmadığında, bunu kabuL edemezLer.. "MükemmeL"dirLer çünkü onLar, başka bi doğru yoktur dünyada, oLamaz.. OLsaydı çoktan yaparLardı zaten..
HayvanLarın yaptıkLarına "insan" duyuLarıyLa kaLıp uydurmaya çaLışırLar.. KabuLLenemezLer kendi hayvanLıkLarını.. Yok asLında hayvan değiLiz biz.. O kadar oLamadık..
Neyse.. :) Bunu geçicez sanırım bu sefeLik.. İyi bi kompozisyonun kıstası, beLLi bi konunun dışına çıkmayışıydı di mi.. UyaLım.. :)
Ne diyoduk.. OnLardan başka doğru yoktur dünyada.. Bazen insanLarı "onLar" diye adLandırıp "kendi"Lerini dışarda tutmaya çaLışan tipLer oLur.. En sıradan "insan"Lardır bunLar..

Evet, en sıradan "insan"Lardanım ben.. HisLerimi "insan"Lara iLetince aLıcağım tepkiLerden, tadıcağım yaLnızLıkLardan korkan bi "insan".. HisLerimden biLe emin oLamıyorum çoğu zaman.. En çok koyan da, doğrunun ne oLduğunu biLip, yine de korkan, doğrusunu yapmaktan korkan bi "insan"ım..

Karışığım çok.. :)
Ve üzgün.. Bağırmak isterdim asLında tüm hisLerimi, düşünceLerimi..
ÖyLe bişiyLer işte.. (: Amaaan.. Hayat boş aga.. :p

Nereye Gidiyorsun..

Çocuk, siL yüzünden tüm yaLanLarını bu şehrinin..
TopLa kaLbini cadde cadde, sokak sokak..
Kazı ayak izLerini birer birer gri kaLdırımLarından..
Bakma yüzLerine hiç, görme onLarı..
Çocuk, bu kez ağLama, bu kez..
Git..

GöLgeni, ismini siL yavaş yavaş..
Giderken bu kentten, tükür yüzüne yaLnızLığının..
KaLbini, kendini sök yavaş yavaş..
Giderken bu kentten, sakın ağLama, sus..
Unut..
Ne yaptı sana, unut..
Ne söyLedi, unut..
Ne varsa vazgeçtiğin..

Yüzünde korkuLarLa, içinde çığLıkLarLa, kaLbinde simsiyahLar..
Nereye gidiyorsun??
Hep bu şarkıLarLa, kıymetsiz duaLarLa, utanmaz bir yağmurLa..
Nereye gidiyorsun??

YoLLarı, duvarLarı geç yavaş yavaş..
Giderken, bu kentten,
Bir piç gibi bırak yaLnızLığını..
Ve o siyah saçLarını kes yavaş yavaş..
Giderken, terkederken,
Savur yüzüne yaLnızLığının..
Ve unut..
Ne yaptı sana, unut..
NeLer anLattı, unut..
Ne varsa vazgeçtiğin..

Yüzünde korkuLarLa, içinde çığLıkLarLa, kaLbinde simsiyahLar..
Nereye gidiyorsun??
Hep bu şarkıLarLa, kıymetsiz duaLarLa, utanmaz bir yağmurLa..
Nereye gidiyorsun??
Hep bu şarkıLarLa, yüzünde korkuLarla, içinde simsiyahLar..
Nereye gidiyorsun??
Bu sahte baharLarLa, kıymetsiz duaLarLa, utanmaz bir yağmurLa..
Yine mi gidiyorsun??

Çocuk, her vedanın ardında bir bekLeyeni vardır, kimsenin biLmediği..
Ve her gözyaşının aLtında bir dua, kimsenin duymadığı..
Çevir gökyüzüne başını, bakma arkana..
Daha sert basa basa, daha güçLü..
AnLat bu kara şehrin yoLLarına, ak adımLarınLa..
Gitmek yeniLmek değiLdir, kazanmak da..
Gitmek gitmektir işte, hepsi bu..

Yüzünde korkuLarLa, içinde çığLıkLarLa, kaLbinde simsiyahLar..
Nereye gidiyorsun??
Hep bu şarkıLarLa, kıymetsiz duaLarLa, utanmaz bir yağmurLa..
Nereye gidiyorsun??
Hep bu şarkıLarLa, yüzünde korkularLa, içinde simsiyahLar..
Nereye gidiyorsun??

Cem Adrian - Nereye Gidiyorsun..